سبک معماری آرت دکو چیست؟ طراحی داخلی آرت دکو

اصطلاح ‘Art Deco’ یا هنر تزئینی به دوره ای از طراحی اشاره دارد که در دهه های 1920 و ’30 در ایالات متحده و اروپا طرفداران زیادی داشت. این جنبش کوتاه مدت در دهه بیستم و رکود بزرگ ( یک دهه پیش از جنگ جهانی دوم) بر مد ، هنر ، کالاهای خانگی و سبک های ساختمانی تأثیر گذاشت.

معماری آرت دکو نمایانگر سبکی از ساختمان است که زیباست ، اما مینیمال نیست. معماران آن زمان در طراحی خود خلاق بودند و به دنبال ایجاد ساختارهایی تازه ، مدرن و برخلاف سبک های احیاگری قبلی بودند. ساختمانهای آرت دکو غیرقابل توصیف و نمایانگر دوران عصر ماشین هستند.

تاریخچه سبک معماری آرت دکو

سبک آرت دکو در اوایل دهه 1920 در سراسر پاریس دیده می شد اما برای اولین بار در نمایشگاه بین‌المللی هنرهای تزئینی و صنعتی مدرن مطرح شد.  این نمایشگاه در سال ۱۹۲۵ میلادی در پاریس برگزار شد که نام آرت دکو از آن گرفته شده است. در این نمایشگاه کارهای چندین طراح جوان آینده داربه نمایش گذاشته شد.

پس از آن ، زیبایی شناسی طراحی به اوج خود رسید. بسیاری از نمونه های اولیه معماری  آرت دکو در پاریس است و همچنین در ایالات متحده ، ساختمان رادیاتو ، اولین ساختمان آرت دکو از سال 1924 است.

اوایل دهه 1930 معماران مشهور چندین ساختمان معروف دیگر آرت دکو را در شهرهای آمریکا ساختند. به ویژه آسمان خراش های آمریکایی که مجلل ترین و چشمگیرترین نمونه های این سبک را نشان می دهند.

ساختمان امپایر استیت ، مرکز راکفلر و ساختمان کرایسلر همگی نمونه هایی از معماری آرت دکو در نیویورک هستند.

ویژگی های معماری هنر تزئینی (Art Deco)

شناسایی یک ساختمان آرت دکو کار دشواری نیست ، اما آشنایی با برخی از این  ویژگی ها بسیار مفید است.

• مصالح ساختمانی مدرن و سنتی: برای ساختن بنا های آرت دکو از موادی مانند گچ ، سفال ، شیشه تزئینی ، کروم ، فولاد و آلومینیوم استفاده شده است.
• جزئیات هندسی و تزئین شده: طرح های مختلف و جزئیات زینتی بر روی یک ساختمان به کار برده شده است. برخی از طرح های رایج آرت دکو شامل شورون ها، اهرام ، گل هایی به شکل خورشید، زیگ زاگ ها و سایر اشکال هندسی است.
• جزئیات یکپارچه. یک طراح یا معمار ویژگی های آرت دکو را در نمای خارجی و داخلی به کار می برد، به طوری که هر ساختمان دارای یک سبک یکپارچه است.
• استفاده از رنگ های متضاد: در آرت دکو از رنگ های شاد و روشن استفاده  می کردند. ساختمانها دارای رنگهای تند مانند سیاه و سفید یا طلایی و نقره ای هستند تا کنتراست ایجاد کنند.
• اشکال پراکنده: بسیاری از نماها با استفاده از خطوط عمودی که زاویه داربوده و در جهت صعودی را نشان می دادند ایجاد شده اند. این اشکال مثلثی با یک سری مراحل محدود شده و در نهایت به یک نقطه رسیدند.
• پنجره های تزئینی ، هندسی: درها و پنجره ها با طرح های هندسی تزئین شده بودند. پنجره ها می توانند بلوک شیشه ای یا مجموعه ای از درج های شیشه ای مات باشند و اغلب در یک ردیف افقی بلند قرار می گیرند.
• نرده و مارپیچ ها: گوشه های ساختمانها اغلب با سازه های برج مانند تزئین می شدند كه باعث می شود یك ساختمان ساده و مجلل جلوه كند.

حقایق جالب در مورد معماری Art Deco

در این دوره معماری در دو دوره مجزا وجود داشت.

شاید جذاب ترین قسمت دوران آرت دکو ، دوره ی تجسم آن است. به عبارتی، شما یک دوره طراحی دارید که تجمل ، ثروت و ظهور صنعت را نشان می دهد و قسمت آخر این دوره ، رکود بزرگ را در بر می گیرد که کاملاً در تضاد با دوره قبل است. هنگامی که رکود بزرگ به وجود آمد ، طراحان می خواستند سبک های مجلل آرت دکو را بر روی ساختمان ها پیاده کنند ، اما مجبور بودند این کار را به روشی هوشمندانه ، کاربردی و مقرون به صرفه انجام دهند.

معماران، این سبک را با ساختمانهای آپارتمانی اقتصادی تر و موارد مشابه تطبیق دادند. طراحان میانه رو می توانستند ساختمان های ابتدایی بسازند و از تزئینات ماشینی نسبتاً ارزان استفاده کنند. سبک های تزئینی برای برجسته ترین و قابل مشاهده ترین قسمت های ساختمان اختصاص داشت که باعث صرفه جویی در هزینه ها نیز می شد.

کیفیت و میزان دکوراسیون در معماری آرت دکو بسیار متفاوت است. بیشتر این جزئیات به بودجه ، مهارت سازنده و کیفیت ساخت آن بستگی دارد.

معماری آرت دکو به سبک معماری احیا نیست.

طراحان اولیه آت دکو روی عقیده خود مصمم بودند . آنها می خواستند سبکی را خلق کنند که هیچ کس قبلاً آن را ندیده باشد. برخلاف سبک احیای تودوریا احیای کلاسیک ، جنبش آرت دکو زیبایی شناسی بود که قبلاً در ساختمان ها دیده نشده بود.

با این حال ، بسیاری از ویژگی های طراحی از جنبش ها یا فرهنگ های قبلی الهام گرفته شده اند. طرح های آرت دکو از فرم های هنری بومی ، مصر و کلاسیک الگو می گیرند.

خانه های زیادی به سبک آرت دکو ساخته نشده است.

سبک آرت دکو بیشتر در ساختمانها و فضاهای تجاری استفاده می شد، بنابر این خانه های زیادی به سبک آرت دکو ساخته نشده اند. با این حال ، برخی از افراد ویژگی های آرت دکو را در خانه های قبلی خود استفاده کرده اند.

به عنوان مثال ، ورودی های سنتی و تراشیده شده با چوب در طول دهه 1930 با طاق های ساده جایگزین شدند. لوازم روشنایی و دکور با گزینه های براق تر آرت دکو جایگزین شدند. مردم رنگ های الهام گرفته از آرت دکو را انتخاب کردند و گزینه های کاشی متناسب با این روند مدرن تر انتخاب شدند.

آرت دکو بر تقارن و زوایای تیز متمرکز است.

بر خلاف معماری هنر نو ، جنبش آرت دکو کاربردی تر بود. زیبایی شناسی طراحی بر روش های جدید اشکال سنتی متمرکز شده بود. بسیاری از موارد غیر متعارف و متقارن و شکل های هندسی را در معماری آرت دکو مشاهده خواهید کرد.

ساختمانهای آرت دکو قدیمی تر از معماری مدرن هستند.

جنبش آرت دکو تا حدود سال 1940 ادامه داشت ، زمانی که بسیاری از طراحان مشهور با معماری مدرن پیشرفت کردند. به این ترتیب ، معماری آرت دکو می تواند به عنوان یک دوره  بین سبک های سنتی ، مانند سبک های طراحی ویکتوریایی و مدرن دیده شود.

به طور خلاصه ، معماری آرت دکو نشان دهنده یک دوره موقت بین سبک های سنتی و مدرن در ساختمان است. این دوره در بازه زمانی 1925 – 1940 قرار دارد و به راحتی یک سبک در ساختمانهای برجسته شهرهای آمریکا قابل تشخیص است.