سبک معماری ویکتوریایی چیست؟ + معرفی دکوراسیون

اصطلاح معماری ویکتوریایی نه به یک سبک خاص بلکه به یک دوره اشاره دارد. این دوره به سلطنت ملکه ویکتوریا بر بریتانیای کبیر از 1837 تا 1901 مربوط می شود. معماری این دوره بیش از 60 سال طول کشید و شامل سبک های مختلفی نظیر معماری نئو گوتیک ، قوم ویکتوریایی ، معماری احیای یونانی ، سبک ایتالیایی ، امپراتوری روم ،معماری استیک ، معماری احیای رومی ،سبک شینکل ، معماری احیای استعماری و سبک محبوب ملکه “آنه”  در انتهای عصر است.

ریشه معماری ویکتوریا در انگلستان است و هنوزهم تا حد زیادی معماری شهرها و استان های آن به همین سبک است. اما چندین سبک از معماری دوره ویکتوریا نیز به نقاط مختلف دنیا مانند آمریکای شمالی ، استرالیا و نیوزیلند گسترش یافت، جایی که کشورها و مناطق مختلف ، آن را متناسب با سلیقه های محلی ، سبک زندگی و مصالح ساختمانی تغییر دادند.

تاریخچه معماری ویکتوریایی

معماری دوره ویکتوریا از دوران گرجی (1830-1714) و اواخر گرجی(1837-1830) الهام گرفته است و با اتاق هایی متناسب در خانه های معمولاً سه طبقه مشخص می شد که در آن افراد خانواده در دو طبقه اول و خدمتکاران در طبقه سوم که کوچک تر بود زندگی می کردند .

دوره ویکتوریا دوره افزایش ثروت ، بهتر شدن زندگی طبقه متوسط و رونق تولید انبوه بود که به کمک انقلاب صنعتی فراهم شد.

خانه های مربوط به دوره ویکتوریا برای اسکان مردم از قشر های مختلف جامعه با توجه به سطح درآمد آنها ساخته می شدند. این یعنی هر چیزی که از ردیف های نزدیک به هم خانه های تراس دار  بود، در خیابان های باریک و شلوغ، برای کارگران کارخانه ها ساخته شده بود که در پایان دوره ویکتوریا دارای امکانات مدرنی مثل آب سرد و گرم، سیستم تخلیه آب و فاضلاب و گاز شدند.

نوآوری در تکنیک های ساختمان سازی و تولید انبوه مصالح ساختمانی که از طریق راه آهن منتقل می شدند – مانند آجرهای تازه ای که بوسیله ماشین آلات ساخته می شدند، تخته سنگ های سقفی خاکستری که از ولز می آمدند ، یا ورود شیشه های بزرگ در دهه 1930 که باعث افزایش سایز پنجره ها نسبت به دوره های قبلی شد – موجب صرفه جویی در وقت سازندگان و کمک به رونق ساخت و ساز در دهه های 1850 و 1870 شد که به نوبه خود منجر به ساخت میلیون ها ساختمان با سبک ویکوتوریایی شد.

ویژگی های معماری ویکتوریا

معماری دوران ویکتوریا به تزئینات و شکوه ساختمان ها و طراحی داخلی ساختمان ها توجه ویژه ای داشتند.  در حالی که در معماری دوره ویکتوریا سبک های مختلفی استفاده شده است، برخی از ویژگی های زیر  به شما کمک می کند تا سبک ویکتوریایی را از ظاهر تشخیص دهید:

• سقف های شیب دار
• آجر ساده یا رنگ آمیزی شده
• شیروانی های تزئین شده
• نرده های آهنی رنگ شده
• گلدسته های پشت بام کلیسایی شکل
• پنجره های کشویی و پنجره هایی که عمودی باز و بسته می شوند
• برجک های کوچک یا ستون های هشت ضلعی یا گرد که نگاه را به سمت بالا جلب می کرد
• دو یا سه طبقه
• ایوان های پیچ در پیچ بزرگ
• باغهای کوچک
• ناهماهنگی

طراحی داخلی در دوره ویکتوریایی لایه لایه ، درهم برهم ، پر نقش و نگار و متمرکز بود . فضای داخلی خانه های دوره ویکتوریا به این صورت است:

• راه پله های بزرگ
• چیدمان های پیچیده با چندین اتاق که شامل اتاق های غذاخوری رسمی ، کتابخانه ها و سالن ها می شدند
• سقف های بلند
• تخته های چوبی منبت کاری شده
• شومینه های تزئین شده
• پنجره هایی با شیشه رنگی
• مبلمان چوبی یک رنگ تیره
• پرده هایی با پارچه های سنگین
• کاغذ دیواری های تزئینی
• کفپوش هایی محکم که با فرش پوشانده شدند

حقایقی جالب در مورد معماری ویکتوریا

در سانفرانسیسکو ، یکی از مثال زدنی ترین مناظر شهر ، مجموعه ای از بناهای ویکتوریایی و ادواردین رنگی است که در ایالت متحده به آن ها لقب “بانوان نقاشی شده” داده اند و در دهه 1960 با سه یا چند رنگ که جزئیات معماری تزئین شده آن ها را زیباتر می کند ، رنگ آمیزی شده اند.

این خانه های ردیفی سان فرانسیسکو ویکتوریا که از پارک میدان آلامو دیده می شوند، شاید مشهورترین خانه های این کشور باشند.  این منطقه از خیابان استینر 710-720 که در مدرن ترین قسمت شهر قرار دارد ، “ردیف کارت پستالی “نامیده می شوند و یک نمای معرف محبوب است که در تعداد بیشماری از تولیدات سینمایی و تلویزیونی از جمله برنامه کمدی”Full House”  دهه 90 استفاده می شد.

سبک معماری اورادین مشابه سبک ویکتوریایی است که با مرگ ملکه ویکتوریا و پس از به سلطنت رسیدن پادشاه ادوارد هفتم (1901–1910) آغاز شد ، اگرچه هر چیزی تا سال 1914 بخشی از این دوره محسوب می شود.

سبک ادواردی تزئینات کمتری نسبت به سبک ویکتوریایی دارد ،  فضای داخلی آن ساده تر و بهم ریختگی کمتری دارد . این دوره همزمان با جنبش هنر و صنایع دستی است که در سال 1880آغاز شد و هنرمندان و معماران در برابر پیشرفت های فنی و تولید انبوهی که عصر ویکتوریا شروع کرده بود واکنش نشان دادند و به دنبال تولید کالاهایی بودند که با آن ها مهارت های هنری انسان را جشن بگیرند.

در طول قرن بیست و یکم ، مدافعان و محافظان معماری ویکتوریایی قرن نوزدهم مانند جامعه ویکتوریایی انگلیس برای نگهداری و محافظت از معماری تاریخی ویکتوریا و ادوارد تلاش می کنند، به علاقمندان کمک می کنند تا یاد بگیرند که چگونه ساختمان های ویکتوریا را متناسب با سبک زندگی مدرن تطبیق دهند در عین حال بتوانند ویژگی‌های تاریخی منحصر به فرد خانه‌ها را حفظ کرده و به آن ها احترام بگذارند.